Z  wielkim  żalem  jak  wielu  z  mojego  byłego  środowiska   przyjąłem   wiadomość  o  śmierci                

profesora    WAT   dr  inżyniera  a  zarazem  pułkownika  w  st. spocz. 

Zbigniewa  Puzewicza 

Co  życiem   udowodnił,   że  Polska  Ludowa   to  nie   była  czarna  dziura   gospodarki  i  polityki  światowej   jak   rozgłaszają   bezkrytyczni   wielbiciele  nowej  epoki   zwanej   III  RP .   Wkład    profesora   w  rozwój  techniki  laserowej   w  jej   początków   napawał  nas dumą ,  że  obok  techniki  radiowej   i   radarowej   kojarzonej   z   legendarnym    profesorem  Politechniki  Warszawskiej   Januszem   Groszkowskim   potrafimy  samodzielnie  konstruować  zaawansowane   urządzenia   nowych  technik   dla  naszego   ówczesnego   przemysłu   obronnego.  

   Ambicją   nas   młodych  inżynierów  wydziału  Elektroniki   była  dobra  współpraca   naszych ośrodków  naukowych    z   zespołem  następnej  legendy   jaką  tworzył   zespół   profesora  Sylwestra  Kaliskiego   z  Wojskowej  Akademii  Technicznej .   Życie  tak  się  potoczyło,   że  następnie   narodziła  się  legenda  profesora   płk .  Zbigniewa  Puzewicza  i  oczywiście   jego  uczelni.   Że  Twoja   praca  naukowa   w  epoce  PRL   dała    dobre  podstawy  świadczyła   błyskawiczna   adaptacja  naszego  kraju   do   telekomunikacyjnej   techniki  światłowodowej   i   komputerowej  w  początku   III  RP.    Niedawna   krótka   notatka   z  fachowej  prasy  wojskowej,   że  nasz  polski  system  przenośnego  zestawu  rakietowego   zwyciężył  w  kraju  skandynawskim   w  konkurencji  ze  światową   czołówką   to  też  Twój  sukces.   Mam  nadzieję,   że  Prezydent   RP  za  liczne  dokonania   na   polu   obronności  pośmiertnie  awansuje  Ciebie  do  stopnia  generała.  

   Śpij   spokojnie   pułkowniku   Zbigniewie   w  swoim  grobie,  niech   wspaniałość   twoich  rakietowych   Gromów  i  Piorunów   śni   się  Tobie.   

  Współpracownik  technik  i  projektów   komputerowych   Ryszard Dzieniszewski